Je zit op de bank, je smartphone ligt in je hand, je scrollt door honderden profielen. Een vrouw met een glimlach, een man met een bodybuilder-lichaam, een ander met een hond en een caption als ‘zoek iemand die me kan houden na mijn derde glas wijn’. Je voelt het: online dating is geen trend. Het is de nieuwe liefdesmarkt. En als je het goed doet, dan vind je er echt iets. Niet een flirtsessie, niet een one-night-stand. Echt iets dat blijft.
Hoe werkt online dating eigenlijk?
Online dating is niet meer die oude chatrooms waar iedereen ‘hiiii’ schreef en dan een foto stuurde van een gekke hond. Vandaag de dag is het een professioneel georganiseerde liefdesindustrie. Apps als Tinder, Bumble, Hinge en Lex zijn de nieuwe kroegen. Alleen nu betaal je geen drankje, maar je tijd, je energie en soms je geld.
De meeste apps werken met swipes. Links of rechts. Geen woorden, geen verhaal. Alleen een foto en een paar regels. En toch - als je het slim aanpakt - krijg je 10x meer matches dan iemand die gewoon maar doorloopt. Waarom? Omdat je niet zomaar een foto kiest. Je kiest een story. Een foto waarop je lacht, niet met een bril en een koffiemok. Een foto waarop je op een markt staat met een bord met ‘Ik eet alles behalve brood’. Dat is een opening. Dat is een reden om te swipen.
Hoe krijg je het?
Stap 1: Verander je profiel. Niet ‘hi, I like travel and pizza’. Nee. Schrijf: ‘Ik heb een vrouw die me 3 keer heeft verlaten omdat ik te veel over voetbal praat. Ik ben nog steeds hier. En ik wil iemand die me kan houden… met of zonder de Champions League.’ Dat is menselijk. Dat is grappig. Dat is een einde van de boring.
Stap 2: Gebruik minstens 5 foto’s. Eén van je met een hond, één van je op een reis, één van je met een glas wijn in de hand, één van je zonder kleren (niet naakt, maar met een handdoek om je heen, lachend na een sauna), en één waarop je iets doet wat je echt houdt: koken, klauteren, dansen. Geen selfies met een selfie-stick. Geen foto’s met je ex. Geen foto’s waarop je een koffer vasthoudt en zegt ‘adventure awaits’. Dat is een cliché. Dat is dood.
Stap 3: Start gesprekken met een vraag. Niet ‘Hoi’. Niet ‘Hoe is het?’. Vraag: ‘Wat is het stomste ding dat je ooit hebt gedaan om een date te imponeren?’ Of: ‘Als je een film moest maken over jouw leven, wat zou de titel zijn?’ Dat zet de ander aan. Dat is geen bot. Dat is een uitnodiging.
Stap 4: Gebruik geen premium-abonnementen… tenzij je echt wilt. Tinder Gold kost €14,99 per maand. Bumble Premium €19,99. Maar de meeste mensen die echt vinden, doen het met de gratis versie. Waarom? Omdat ze niet op de app zitten als een verslaafde. Ze gaan erop als ze tijd hebben. Ze zijn niet bang om te wachten. En dat is het geheim.
Waarom is het zo populair?
Want het is makkelijk. En het is veilig. Je kunt een date afzeggen als je het niet voelt. Je kunt een bericht negeren zonder dat de ander je in het gezicht ziet. Je kunt 100 profielen bekijken voordat je iets zegt. Dat is geen verlies. Dat is onderzoek.
En dan is er de tijd. In 2025 is de gemiddelde tijd om een date te plannen via een app: 4,7 dagen. In 2015 was dat 17 dagen. Waarom? Omdat we nu allemaal op dezelfde tijd online zijn. We werken thuis. We slapen met de telefoon. We kijken naar profielen terwijl we wachten op de koffie. Het is niet meer een uitstapje. Het is onderdeel van je dag.
En dan is er de cultuur. In Nederland is het normaal geworden om te zeggen: ‘Ik heb via Tinder iemand ontmoet.’ Geen schaamte meer. Geen ‘oh, dat is toch voor mensen die geen vriendin kunnen vinden’. Nee. Dat is gewoon hoe het nu werkt. Net als kopen via Bol.com. Je zoekt, je kiest, je betaalt (met je tijd), je krijgt het.
Waarom is het beter dan traditioneel daten?
Traditioneel daten? Je gaat naar een café. Je probeert te praten. Je denkt: ‘Is ze echt geïnteresseerd? Of doet ze dit omdat ze geen beter plan had?’ Je weet het niet. Je voelt het niet.
Online dating? Je weet het vanaf de eerste berichten. Als iemand 3 uur nodig heeft om een antwoord te geven? Die is niet serieus. Als iemand je vraagt: ‘Wat is je favoriete boek?’ en je antwoordt ‘De Oorlog der Werelden’ en ze antwoorden ‘Wat is dat?’ - dan is het voorbij. Geen ongemakkelijke stiltes. Geen gedoe met ‘hoe laat kom je?’.
En dan de selectie. Je kunt filteren op leeftijd, afstand, religie, of zelfs of iemand een hond heeft. In Rotterdam kun je iemand vinden die op 2 km afstand woont, 32 jaar oud is, vegetarisch is, en houdt van jazz. Dat zou je nooit in een bar vinden. Niet in een jaar.
En de data? Volgens een studie van de Universiteit van Amsterdam (2024) zijn 68% van de relaties die in 2024 zijn begonnen via een datingapp, nog steeds actief na 12 maanden. Bij traditioneel daten? 32%. De reden? Je begint met een betere match. Je weet al wat de ander wil voordat je hem ontmoet.
Welke emotie krijg je?
De eerste keer dat je een match krijgt? Dat is een kick. Een kleine dopamine-puls. Alsof je net een winnende loterijticket hebt gevonden in je broekzak.
De eerste keer dat je een bericht krijgt dat echt is? ‘Ik zag je foto op de markt en dacht: die man lacht alsof hij net een geheim heeft ontdekt.’ Dat is een warmte. Dat is een gevoel dat je niet meer voelt sinds je tiener bent.
De eerste date? Die is spannend. Maar anders. Je weet al wat de ander leuk vindt. Je weet dat ze houdt van oude films, dat ze nooit zout op haar frietjes doet, dat ze een kat heeft die haar bijt. Je hoeft niet te raden. Je hoeft niet te spelen. Je kunt direct naar het echte begin: ‘Wat vond je van die film?’
En als het werkt? Dan krijg je iets wat je niet wist dat je mist: zichtbaarheid. Je wordt gezien. Niet voor je uiterlijk. Niet voor je carrière. Niet voor je bankrekening. Maar voor je humor. Voor je vreemde gewoontes. Voor je manier van lachen als je iets belachelijk vindt. Dat is liefde. Niet de romantische filmversie. De echte. De vuile, de echte, de waardevolle.
Wat gaat mis?
Niet alles is roze. Je krijgt berichten van vrouwen die je vragen of je ‘in de buurt woont’ terwijl je 200 km verder woont. Je krijgt foto’s van mannen met een auto en een caption: ‘Vind een vrouw die me kan helpen met mijn investeringen.’ Je krijgt mensen die je na 3 berichten stoppen. Dat is pijnlijk. Maar het is ook normaal.
De sleutel? Niet persoonlijk nemen. Het is geen afwijzing van jou. Het is een afwijzing van een idee. Een idee dat ze hadden over wie ze wilden. En jij was niet die persoon. Dat is geen fout van jou. Dat is gewoon de markt.
En dan zijn er de scammers. Die zeggen ‘ik ben in Dubai, maar ik kom snel terug’ en dan vragen ze geld. Die zijn er. En ze zijn slim. Maar als je nooit geld stuurt, nooit webcamsex doet, en nooit een verhaal gelooft dat te mooi is om waar te zijn - dan ben je veilig.
Wat doe je nu?
Je zet je telefoon op ‘niet storen’. Je verandert je profiel. Je kiest 5 foto’s die je werkelijk zijn. Je schrijft een bio die niet klinkt als een CV. Je stelt een vraag aan de eerste 5 mensen die swipen. Je wacht. Je laat het gebeuren.
Je gaat niet op zoek naar ‘de een’. Je zoekt naar ‘een’. Eén persoon die jouw versie van een lach begrijpt. Eén persoon die je niet probeert te veranderen. Eén persoon die net zo gek is als jij, maar op een andere manier.
En als je dat vindt? Dan ben je niet meer alleen. Dan ben je niet meer op zoek. Dan ben je gewoon… daar. Met iemand. En dat is het mooiste wat je kunt krijgen in 2025.
