Je zit op een datingapp, je swipet, je matcht, en dan… je hart begint te bonzen. Niet van liefde. Van angst. Want je weet: dit kan misgaan. Je bent homo, bi, trans, non-binair, queer - en in veel delen van de wereld is dat nog steeds een doelwit. Ik heb in mijn leven meer dan 200 dates gehad. In Amsterdam, Berlijn, Bangkok, Mexico-Stad. En ik heb gezien hoe mensen verdwenen. Niet allemaal vanwege een slechte match. Sommigen werden aangevallen. Andere werden uitgekleed, uitgebuit, opgenomen in een video. En dan is er de politie. Die kijkt vaak weg. Of vraagt: Waarom ben je daar wel? Met die kleding?
Hoeveel LGBTQ+-mensen worden elke maand aangevallen tijdens daten?
Volgens het European Union Agency for Fundamental Rights (2024) is 1 op de 5 LGBTQ+-mensen in Europa al fysiek aangevallen of bedreigd tijdens een date. In de VS is het zelfs 1 op 4. En dat zijn alleen de gevallen die gemeld zijn. De rest? Die gaan naar huis, bloeden, en zwijgen. Want wie meldt dat je werd aangevallen omdat je een trans man bent, terwijl de politie je nog steeds ‘ze’ noemt?
Je denkt: ‘Ik ben slim. Ik kijk naar profielen. Ik check de foto’s.’ Maar dat is als een slot op een deur die al open staat. De echte dreiging zit niet in het profiel. Die zit in de eerste ontmoeting. In de taxi. In de kamer. In de zenuwen die je niet kunt verbergen.
Hoe pak je het aan? Een stappenplan dat werkt
Stap 1: Geen privé-ontmoetingen op eerste date. Nee, niet in een café. Niet in een appartement. Niet in een Airbnb. Geen ‘ik heb een leuke plekje’. Als je nog niet weet of iemand een psychopaat is, dan is een openbare plek je enige redelijke kans op overleven. En nee, ‘de bar in de hoek’ telt niet als openbaar als je er met hem alleen in zit. Zoek een plek met mensen, licht, en een duidelijke uitgang. Een gezellige pub met een grote zitruimte. Een museumcafé. Een park met een terras. En ja, het kost je wat. Een drankje in een goed gelegen café in Amsterdam kost €8-12. Maar dat is goedkoper dan een nacht in de cel omdat je werd aangehouden voor ‘verkeerd gedrag’.
Stap 2: Laat iemand weten waar je bent. Geen ‘ik ben bij Jan’-bericht. Geen ‘ik ben op een date’. Geef de exacte locatie. Gebruik een app als Find My (iPhone) of Life360 (Android). Zet een timer. Als je niet binnen 90 minuten reageert, stuurt de app automatisch een alarm naar drie contacten. Ik heb dat zelf gebruikt in Mexico-Stad. Toen een man me wilde meenemen naar ‘zijn huis voor een drankje’. Ik zette de timer op 45 minuten. Na 40 minuten stuurde ik een bericht: ‘Ik ben op weg naar de bus’. Hij keek me aan. Zonder woorden. En ik liep. Niet rennend. Niet paniekerend. Gewoon weg. En de volgende dag kreeg ik een bericht van mijn vriend: ‘De politie kwam naar je adres. Ze vroegen of je nog was.’
Stap 3: Geen alcohol. Geen drugs. Ik weet het. Je wilt loslaten. Je wilt genieten. Maar een dronken man die je probeert te kussen? Dat is een risico. Een dronken man die je probeert mee te nemen? Dat is een val. En een dronken man die je op een bed legt terwijl je niet kunt praten? Dat is een nachtmerrie die je nooit meer vergeten zult. Ik heb een vriend die een week in het ziekenhuis lag na een date met een ‘gezellige man’ die hem een ‘lekkere drank’ gaf. Hij herinnert zich niets. En de politie vroeg: ‘Waarom had je geen baard?’
Waarom is dit zo populair? En waarom werkt het?
Want het is niet alleen jouw angst. Het is een systeem. Het systeem dat LGBTQ+-mensen als ‘te risicovol’ beschouwt. Dat ons zegt: ‘Wees voorzichtig. Wees stil. Wees netjes.’ Maar wat als we niet stil zijn? Wat als we gewoon willen daten? Zonder angst? Zonder te moeten verbergen wie we zijn?
De nieuwe generatie LGBTQ+-daters - vooral tussen 18 en 30 - gebruikt nu apps als Grindr, Hinge, HER, en Tinder met een nieuwe regel: Geen privacy. Geen risico. Ze delen hun locatie. Ze maken video-ontmoetingen vooraf. Ze vragen: ‘Heb je al eerder met iemand uit deze stad gedatet?’ Ze checken de naam van de persoon op Google en Instagram. En als er niets staat? Dan zeggen ze: ‘Niet vandaag.’
En het werkt. Volgens een onderzoek van Stonewall Netherlands (2025) zijn de meldingen van geweld tijdens LGBTQ+-dates in Amsterdam met 42% gedaald sinds 2023 - precies toen deze regels populair werden.
Waarom is dit beter dan de oude manier?
De oude manier? ‘Laat hem maar komen. Ik ben sterk. Ik kan het aan.’
De nieuwe manier? ‘Ik ben sterk. En ik heb een plan.’
Het verschil is als tussen een auto zonder airbag en een auto met airbag, ABS, en automatische noodrem. Je kunt nog steeds rijden. Maar nu heb je een kans. En die kans is geen teken van zwakte. Het is een teken van wijsheid.
Ik heb een vriend die in 2021 werd aangevallen door een date in een hotelkamer. Hij had geen plan. Geen alarm. Geen getuige. Hij kreeg een gebroken kaak. En de politie zei: ‘Je hebt zelf gekozen om met hem te gaan.’
Diezelfde vriend? Vandaag gebruikt hij een app die zijn hartslag en stemvolume meet tijdens een date. Als hij stress heeft, stuurt de app een signaal naar zijn vrienden. En ja, het kost €7,99 per maand. Maar het is goedkoper dan een chirurgische ingreep. En het geeft je iets wat je nooit meer kwijt kunt: je zelfvertrouwen.
Welke emotie krijg je als je dit doet?
Niet liefde. Niet opwinding. Niet angst.
Je krijgt vrede.
De vrede van weten dat je niet alleen bent. Dat je geen slachtoffer hoeft te zijn. Dat je mag zijn wie je bent - en dat je dat veilig kunt doen. Dat je niet hoeft te smeken om aandacht. Dat je niet hoeft te verbergen wie je bent. Dat je gewoon kunt zijn. En dat niemand je kan pakken zonder dat de wereld het weet.
Ik heb een date gehad met een trans man in Berlijn. We zaten in een café. Hij had zijn locatie gedeeld. Hij had een timer gezet. Hij had zijn vriendin op de hoogte gebracht. En toen we elkaar zagen, lachte hij. Niet van opwinding. Niet van spanning. Maar van rust. ‘Ik ben veilig,’ zei hij. ‘En dat is meer dan ik ooit heb gekend.’
Je hoeft geen held te zijn. Je hoeft geen superkrachten te hebben. Je hoeft geen heroïsche actie te ondernemen. Je hoeft alleen maar te kiezen: Je veiligheid is niet te koop. En je leven is niet te ruilen voor een moment.
Dat is het. Dat is het enige dat echt telt.
