Je hebt haar gezien. Ze lacht met haar ogen, niet met haar mond. Ze draagt een oude denim jas met een kap, en haar handen raken instinctief de bladeren van een plant als ze voorbij komt. Dat is geen vrouw die in een bar wil zitten. Dat is een vrouw die de lucht ruikt voordat ze ademhaalt. En als je haar wilt pakken? Dan ga je niet naar een restaurant met kaarsjes en muziek die te hard is. Je neemt haar mee naar een botanische tuin.
Wat is een botanische tuin, echt?
Een botanische tuin is geen park. Het is geen plek waar kinderen met ijsjes rennen en ouders hun telefoon op de bank leggen. Een botanische tuin is een levend museum, waar elke plant een verhaal heeft en de lucht zwaar is van geuren die je niet kent. In Rotterdam? De Plantentuin van de Erasmus Universiteit. Gratis. Ja, je leest het goed. Gratis. Geen ticket, geen kassa, geen verhaal. Je komt binnen, en plotseling ben je in een ander land. In de tropen. In de woestijn. In een bos waar de zon niet eens durft te komen.Je ziet orchideeën die eruitzien als geheime erotische boodschappen. Palmen die als naakte vrouwen de lucht vasthouden. Mossen die zacht zijn als de huid van iemand die net uit de douche komt. En ja, ik heb het zelf meegemaakt. Ik bracht een vrouw mee naar de tropenruimte van de Plantentuin, en toen ze een bloem aanraakte met haar vingertop, zei ze: ‘Dit voelt alsof iemand me kust op mijn nek.’ Ik had haar al in mijn bed willen hebben. Niet omdat ik haar wilde neuken. Maar omdat ik haar wilde begrijpen.
Hoe krijg je dit voor elkaar?
Stap 1: Kies de juiste tijd. Niet op een zondagmiddag als de hele stad er is. Niet op een maandagochtend als alles dicht is. Kies een donkere donderdagavond. Of een zaterdagmiddag in oktober, als de lucht grijs is en de bladeren al beginnen te vallen. Dan is het stil. Dan zijn er maar drie of vier paren. Dan voelt het alsof jullie de enigen zijn die de wereld hebben ontdekt.Stap 2: Ga niet met een plan. Geen route. Geen lijst met ‘mooiste bloemen’. Laat haar leiden. Als ze stopt bij een plant met witte bloemen, blijf je stilstaan. Als ze een geur opneemt en haar ogen sluit, zeg je niets. Laat de stilte praten. Als ze dan zegt: ‘Wat is dit?’ dan zeg je: ‘Een Cattleya. Ze bloeien maar een paar weken per jaar. Ze zijn als liefde: tijdelijk, maar als je ze ziet, vergeet je alles anders.’ En dan kijk je haar aan. Niet naar haar lippen. Niet naar haar borsten. Maar naar haar ogen. Want daar zit de waarheid.
Stap 3: Neem geen eten mee. Niet een fles wijn. Niet een pakje koekjes. Dat is wat andere mannen doen. Jij brengt een warme trui. Als het koud wordt, leg je hem om haar schouders. Niet als een vriend. Niet als een date. Als een man die weet dat ze koud wordt, en dat ze dat niet wil zeggen.
Waarom is dit zo populair?
Omdat het geen date is. Het is een ritueel.De meeste eerste dates zijn een verkooppraatje. Je vertelt wat je verdient. Ze vertelt wat ze eet. Je probeert te lachen alsof je grappig bent. Ze probeert te glimlachen alsof ze je leuk vindt. En dan gaan jullie naar huis met een ‘we moeten dit weer doen’ dat niemand meent.
Maar in een botanische tuin? Er is geen show. Er is geen verlangen om indruk te maken. Er is alleen natuur. En natuur luistert. Ze laat je zien wie je bent, zonder woorden. Als je nerveus bent, zie je het in hoe je een tak aanraakt. Als je echt bent, zie je het in hoe je haar hand vasthoudt terwijl je langs een varensloot loopt.
Ik heb dit gedaan met drie vrouwen. Twee gingen met me mee naar huis. De derde? Die zei: ‘Ik heb nog nooit zo goed gevoeld dat iemand me zag.’ Ze gaf me geen nummer. Ze gaf me een bloem. Een witte bloem. Ik heb hem gedroogd. Hij ligt nog in mijn lade. Niet als herinnering. Als bewijs.
Waarom is dit beter dan een restaurant of een bar?
Een restaurant kost €40-€80 per persoon. Een bar? €25 voor twee drankjes en een ongemakkelijke stilte. Een botanische tuin? Gratis. En je hebt uren. Niet 90 minuten. Niet een tafel die je moet verlaten. Je hebt zolang je wilt. Je kunt op een bench zitten terwijl de zon ondergaat. Je kunt haar laten zien waar de lichtstralen door de bladeren vallen, zoals gouden draden. Je kunt haar laten ruiken hoe een rozemarijn bloem ruikt als je het tussen je vingers knijpt. En als je haar kust? Dan gebeurt het niet omdat je het wilde. Maar omdat het onvermijdelijk was.Je hoeft niet te praten. Je hoeft niet te imiteren. Je hoeft niet te bewijzen dat je iets bent. In een botanische tuin ben je gewoon. En dat is de enige echte sexy die er is.
Welke emotie krijg je?
Je krijgt geen high. Geen buzz. Geen adrenaline. Je krijgt iets dieper.Je krijgt rust. Diep, zwaar, ademloos rust. Je voelt je veilig. Niet omdat er geen gevaar is. Maar omdat je weet dat ze je ziet. Niet als een man die iets wil. Maar als een man die iets voelt.
En als je haar kust? Dan voelt het niet als een eerste kus. Het voelt als een laatste kus. Als de laatste keer dat je iets echt voelde. En dat is het punt. Het is niet over seks. Het is over verbinding. Over de manier waarop de lucht verandert als twee mensen naast elkaar staan en niets zeggen. Over hoe een plant een geur kan uitstralen die je herinnert aan je moeder. En hoe een vrouw diezelfde geur kan herkennen, en daarom weet dat jij haar ook herkent.
Deze date is geen date. Het is een openbaring.
Waar moet je naartoe in Nederland?
- Plantentuin Erasmus Universiteit (Rotterdam): Gratis. 100% authentiek. De tropenruimte is een droom. Open van 10:00 tot 17:00. Zaterdagmiddag is het meest romantisch. - Westerpark Plantentuin (Amsterdam): €5 entree. Minder druk dan de Hortus. Mooie serres. Ideaal voor november, als de buiten tuinen dood zijn. - Keukenhof (Lisse): Alleen in lente. Maar als je haar in april meeneemt, terwijl de tulpen in volle bloei zijn? Dan verander je haar leven. En misschien ook het jouwe. - Arboretum Trompenburg (Rotterdam): Een geheime tip. Nog minder mensen. Oude bomen die ouder zijn dan je grootouders. De tuin is een labyrint van stilte. Je kunt hier uren lopen zonder iemand tegen te komen.Wat als het misgaat?
Dan is het niet misgegaan. Dan is het gewoon geen match.Een botanische tuin onthult. Niet verbergt. Als ze koud blijft, als ze haar telefoon haalt, als ze zegt: ‘Dit is leuk, maar ik moet nu naar huis’ - dan was het nooit bedoeld om verder te gaan. En dat is goed. Want je hebt niet een date gehad. Je hebt een moment gehad. En soms is een moment genoeg.
Ik heb een vrouw meegenomen naar de Plantentuin. Ze bleef niet. Maar ze stuurde me een bericht een week later: ‘Ik dacht dat ik naar een tuin ging. Ik begreep niet dat ik naar mezelf ging.’ Ik heb haar nooit weer gezien. Maar ik weet dat ze ergens nu, op een zaterdagmiddag, een bloem aanraakt en lacht. En ze weet dat er een man is geweest die haar daar zag.
Je hoeft niet alles te pakken. Soms is het genoeg om iemand te laten zien dat je weet hoe de wereld werkt. En dat de mooiste dingen niet worden verkocht. Ze groeien. Langzaam. In de schaduw. En ze wachten op iemand die stilstaat om ze te ruiken.
