Je zit daar, met je tweede kopje koffie, scherm licht in je ogen, en je ziet die vrouw die je net gisteren swiped. Haar profiel: lachende foto’s, een hond, een reis naar Bali, en één zin die je doet slikken: ‘Ik hou van mensen die niet bang zijn om te lachen bij de eerste boodschap.’ Je typt. En dan… stilte. Tien minuten. Twintig. Een uur. Ze antwoordt niet. En je? Je voelt je alsof je een brief hebt geschreven naar een postbus die nooit geopend wordt.
Het is niet jouw uiterlijk. Niet je profielfoto. Niet eens je bio. Het is de chemie. En die bestaat niet in de foto’s. Die wordt gemaakt in de eerste vijf berichten. En als je die niet snapt, dan blijf je op de bank zitten terwijl anderen met haar naar de film gaan. En ja, ik weet waarover ik praat. Ik heb in de afgelopen drie jaar meer dan 217 vrouwen op Tinder, Bumble en Hinge geflirt. 43 daarvan werden echte dates. 12 werden nachten. En één? Ze vloog naar mij toe. Vanuit Barcelona. Met een tas vol lingerie en een ticket terug naar huis die ze niet gebruikte.
Wat is virtuele chemie? En waarom is het de nieuwe liefde?
Virtuele chemie is geen zachte musiek, geen bloemen, geen ‘hij is zo lief’. Het is een soort elektrische spanning die ontstaat als twee mensen in een chat een ritme vinden - niet in wat ze zeggen, maar in hoe ze het zeggen. Het is de timing. De pauze. De emoji die net iets te veel zegt. De vraag die niet hoeft te worden beantwoord, maar wel gevoeld moet worden.
De meeste mannen denken dat ze moeten imponeren. Ze sturen lange verhalen over hun carrière, hun reizen, hun ‘passies’. En dan wachten ze. En wachten. En wachten. Terwijl de vrouw al naar de volgende swipes kijkt. Want niemand wil een CV lezen. Ze wil een ervaring. En die geef je niet met woorden. Die geef je met stilte.
Stel je voor: je zit in een bar. Je ziet een vrouw. Je loopt naar haar toe. Je begint met: ‘Hoi, ik ben Tom, ik werk in tech, ik heb een hond, ik hou van reizen.’ Wat gebeurt er? Ze lacht niet. Ze kijkt weg. Ze denkt: ‘Wat een tryhard.’ Maar als je naar haar toe loopt, haar glas pakt, neemt een slok, kijkt haar aan en zegt: ‘Dit is te bitter. Jij hebt een beter drankje, of niet?’ - dan is het gedaan. Dat is virtuele chemie. In een chat. Met tekst.
Hoe krijg je het? De 5 stappen die 92% van de mannen vergeten
Ik heb een systeem. En het werkt. Niet omdat ik slim ben. Maar omdat ik de regels van de hersenen ken. Hier zijn de stappen - geen flauwekul, geen ‘wees jezelf’. Dit is de echte code.
- Wacht 47 minuten. Ja, je leest goed. Als ze je bericht stuurt, wacht je 47 minuten voordat je antwoordt. Niet 10. Niet 20. 47. Waarom? Omdat je haar dwingt te denken. Ze denkt: ‘Waarom antwoordt hij niet? Is hij boos? Is hij druk? Of… is hij gewoon cool genoeg om niet te reageren?’ Dat is macht. En macht trekt.
- Gebruik geen ‘haha’ of ‘lol’. Gebruik ‘…’ of ‘… 😏’. Een puntje. Een glimlach. Niet meer. Als je ‘haha’ gebruikt, klink je als een tiener die zijn eerste vriendin probeert te imponeren. Je wilt geen lach. Je wilt een gevoel. En ‘… 😏’ zegt: ‘Ik weet wat je bedoelt. En ik weet wat je wilt.’
- Stel een vraag die geen antwoord vraagt. ‘Waar heb je het meest van genoten op je reis naar Bali?’ - te saai. ‘Wat was de stomste manier waarop je ooit een man hebt laten staan?’ - dat is het. Ze denkt: ‘O, die vraag…’ En dan begint ze te schrijven. En terwijl ze schrijft, denkt ze aan jou. Niet aan haarzelf. Aan jou.
- Geef geen complimenten. Geef een uitdaging. ‘Je bent mooi’ - dood. ‘Je ogen zien eruit alsof je net een geheim hebt ontdekt dat de hele wereld zoekt’ - dat is een uitdaging. Ze moet erover nadenken. En als ze erover nadenkt, is ze al bij jou.
- Laat haar jou vragen stellen. Als je haar 10 vragen stelt, ben je de jager. Als ze jou 10 vragen stelt, ben je de prooi. En dat is waar ze zich veilig voelt. Zeg iets als: ‘Ik heb een geheim. Maar ik vertel het alleen aan iemand die het waard is om te weten.’ En dan hou je je mond. Ze komt naar je toe. En als ze dat doet? Dan heb je haar.
Waarom is dit zo populair? En waarom werkt het beter dan echte dates?
Online flirten is niet een vervanging van echte dates. Het is een upgrade. Waarom? Omdat het geen tijd kost. Geen kleding. Geen restaurantreservering. Geen angst dat je iets verkeerd zegt. Je kunt flirten terwijl je in bed ligt, in de trein, of als je wacht op je koffie. En het kost niks. Tegenover een echte date die €75 kost (eten, drank, taxi, tips) en 3 uur van je leven eist - een goed geplande chat kost 17 minuten en €0.
En het is effectiever. Want in een echte date is de eerste 20 minuten een audit. Ze kijkt naar je schoenen. Je haar. Je manier van praten. Je lichaamstaal. In een chat? Ze kijkt naar je gedachten. En wie heeft er niet een beter gevoel als iemand begrijpt wat je denkt, voordat je het zegt?
Ik heb een vriend die in Berlijn werkt. Hij flirteerde met een vrouw uit Lissabon. Ze schreven 11 dagen lang. Geen foto’s uitgewisseld. Geen video. Alleen tekst. En op dag 12 vloog ze naar hem. Hij had haar nog nooit gezien. Ze kregen een appartement. En drie dagen later? Ze gingen samen naar de luchthaven. Ze had een ticket voor een maand. Ze bleef.
Waarom is dit beter dan ‘wees jezelf’? En waarom is ‘wees jezelf’ de grootste leugen van dating apps?
‘Wees jezelf’ is wat je zegt als je geen idee hebt wat je moet doen. Het is de uitvlucht van de man die geen zin heeft om te leren. Want als je gewoon ‘jezelf’ bent, dan ben je de man die altijd op de bank zit. De man die zijn profiel vult met ‘ik hou van fietsen en katten’. En dan wacht hij. En wacht. En wacht.
De man die wint, is niet de meest echte. Hij is de meest intentionele. Hij weet hoe hij een vrouw in een andere stad, in een ander tijdsbestek, met een ander leven, naar zich toe trekt - met alleen tekst.
Je hoeft geen acteur te zijn. Je hoeft geen filmster te zijn. Je hoeft geen miljonair te zijn. Je hoeft alleen maar te weten hoe je een vrouw laat voelen dat ze iets speciaals heeft ontdekt. En dat doe je niet met woorden. Dat doe je met ruimte. Met stilte. Met een vraag die haar hersenen laat dansen.
Welke emotie krijg je? En waarom is dat de echte beloning?
Je denkt dat je een date wilt. Een vrouw. Een nacht. Misschien zelfs een relatie.
Maar de echte beloning? Het is het gevoel dat je krijgt als je haar laat denken. Als je haar laat vragen: ‘Wie is hij?’ Als je haar laat herhalen: ‘Hij weet wat ik bedoel.’ Als je haar laat voelen dat ze niet alleen is - in een wereld vol mensen die alles zeggen en niets voelen.
Dat is de echte high. Niet het kussen. Niet het bed. Niet het ‘ik ben je nieuwe vriendin’. Het is het moment dat je bericht wordt gelezen. En je weet: ze is stil geworden. Ze kijkt naar het scherm. En ze lacht. Niet omdat je iets leuk zei. Maar omdat je iets voelbaar zei.
En dat? Dat is de kunst. En die leer je niet van een boek. Die leer je door te doen. Door te falen. Door te wachten. Door te zeggen: ‘… 😏’.
Je hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft niet te praten. Je hoeft alleen maar te laten voelen dat je er bent. En dat is meer dan genoeg.
